Czysta woda nie jest lepka, a czysty cukier w postaci stałej również nie jest lepki.
Ale kiedy zmieszamy odpowiednie porcje wody i cukru, a następnie podgrzamy, okazuje się, że mieszanina staje się lepka.
To jest syrop, a także sos sojowy.
Co właściwie sprawia, że wszystkie słodkie płyny, od syropów po miód i sos sojowy, są tak lepkie?
W rzeczywistości zarówno woda, jak i cukier są z natury lepkie, przynajmniej na podstawie molekularnej.
Dzieje się tak, ponieważ woda i cukier zawierają niewielką ilość ładunku elektrycznego, co czyni je atrakcyjnymi i atrakcyjnymi dla atomów o różnych ładunkach. Ładunek ten powoduje, że cząsteczki wody sklejają się ze sobą podczas tworzenia kropelek wody, a cząsteczki cukru zlepiają się ze sobą, tworząc kryształy.
W wielu przypadkach spotykamy się codziennie, woda i cukier nie są lepkie, dzieje się tak z dwóch przyczyn.
Woda składa się z bardzo małych cząsteczek H2O, więc kiedy są wyrzucane na pochyłą powierzchnię, cząsteczki mogą łatwo ślizgać się po sobie.
Dzięki temu woda może przepływać i łatwo przemieszczać się z jednej powierzchni na drugą.
Tymczasem cukier składa się ze stosunkowo dużych cząsteczek. W temperaturze pokojowej cząsteczki łączą się ze sobą, tworząc ciało stałe, tak że tylko niewielka ilość ładunku elektrycznego na cząsteczce jest wystawiona na każdy kryształ cukru.
A ponieważ ciało stałe nie może płynąć, tylko kilka ładunków może zbliżyć się do powierzchni wystarczająco blisko, aby się do niej przyczepić, co nie wystarczy, aby wszystkie kryształki cukru przykleiły się do powierzchni.
Ale kiedy kryształy cukru są zmieszane z wodą, cząsteczki rozłączają się i przełączają na wiązanie z cząsteczkami wody.
Dopiero gdy do wody dodawanych jest coraz więcej cukru, cukry znów się sklejają.
Przeczytaj również: Picie mleka pomaga zasnąć (?)I tutaj ta mieszanina cukru i wody staje się lepka, ponieważ duże cząsteczki cukru nie mogą ślizgać się po sobie tak łatwo jak cząsteczki wody, dlatego syrop (mieszanina cukru i wody) lub sos sojowy są gęste. i gruby.
Ale ponieważ ten związek pozostaje w fazie ciekłej, odsłonięte cząsteczki cukru mogą płynąć i przyklejać się do powierzchni skóry, tworząc grubą warstwę, która przykleja się jak klej.
W rzeczywistości tak właśnie działa płynny klej, z wyjątkiem tego, że wiele cząsteczek kleju tworzy długie pasma wiązań chemicznych, które trzymają je mocno i blokują razem z powierzchnią, gdy woda w kleju paruje.
